دست كم تا اواسط قرن چهارم هجري قمري، روز ششم از ماه تير يعني «خردادروز» در تقويم زرتشتيان، در اوايل تابستان و همزمان با شكفته شدن گل نيلوفر، ايرانيان باستان جشني برگزار مي‌كردند به نام «جشن نيلوپر».
گل نیلوفر، نماد ایزدبانو آناهیتا نیز هست. در اين روز شست‌وشو و تبرك و تقدس آب، معمول است. اين روز به احتمال زياد مقدمه‌ي جشن تيرگان بوده و در اين روز هر حاجتي كه از پادشاه خواسته شود، برآورده مي‌شود.
كتاب «آثار الباقيه» نوشته‌ي ابوريحان بيروني تنها منبع موجود درباره‌ي اين جشن باستاني است
كه در آن فقط از برگزاري اين جشن در ششم تيرماه خبر داده شده است و به‌جز آن، چيز ديگري در اين زمينه وجود ندارد.
احتمالا چون گل نيلوفر در اوايل تابستان شكوفه مي‌دهد، ايرانيان باستان جشن نيلوفر را در اين زمان برگزار مي‌كردند. با توجه به اين‌كه ابوريحان بيروني اگر در نقطه‌اي خاص، جشني برگزار مي‌شد به مكان آن نيز در نوشته‌هاي خود اشاره مي‌كرد و چون نامي از مكان برگزاري اين جشن در كتاب خود نياورده، احتمال مي‌رود اين جشن يكي از جشن‌هاي عمومي ايرانيان باستان بوده كه در آن دوران برگزار مي‌شده است.
متأسفانه هيچ منبع ديگري در اين زمينه در اختيار نيست و كسي اطلاع دقيقي درباره‌ي زمان، مكان و حتی چگونگي برگزاري آن ندارد.
Greetings! Very helpful advice in this particular article! It is the little changes that make the most important changes. Thanks for sharing!
Thanks for your blog, nice to read. Do not stop.
Can I simply say what a relief to uncover somebody that truly understands what they are discussing over the internet. You certainly know how to bring an issue to light and make it important. A lot more people must look at this and understand this side of your story. I was surprised that you are not more popular given that you most certainly have the gift.